سوره ی الرحمن ، پنجاه و پنجمین سوره از سوره های قرآن است که 78 آیه دارد.
در این سوره ،خداوند نعمت های خود بیان می کند و 31 بار می پرسد ، چرا نعمت های خدا را انکار می کنید؟
این سوال یک استفهام انکاری است یعنی پاسخ سوال هم برای کسی که سوال میکند مشخص است و هم برای کسی که میخواهد سوال را پاسخ دهد.
از نکات زیبای این سوره این است که نخستین آیه صفت خداوند است و آخرین آیه نیز ، اشاره به صفت و نام دارد و با نام خدا تمام می شود.
آیه ی فبای الاء ربکما تکذبان به بیان ساده یعنی :
چرا با این همه نعمت ، خدا را قبول نمی کنید و عبادت نمی کنید؟؟؟
دعای قبل از مطالعه:
اَللّهُمَّ اَخْرِجْنى مِنْ ظُلُماتِ الْوَهْمِ وَ اَکْرِمْنى بِنُورِ الْفَهْمِ اَللّهُمَّ افْتَحْ عَلَیْنا اَبْوابَ رَحْمَتِکَ وَانْشُرْ عَلَیْنا خَزائِنَ عُلُومِکَ بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ
ترجمه ی دعا :
(خدایا مرا بیرون آور از تاریکیهای وهم، و به نور فهم گرامیام بدار، خدایا درهاى رحمتت را به روى ما بگشا، و خزانههاى علومت را بر ما باز کن به مهربانیات اى مهربانترین مهربانان.)
به نام خداوند بخشنده ی مهربان
دعا ،جمله یا جملاتی است که به وسله ی آن با خدا ی خود صحبت می کنیم که به آن نیایش هم گفته میشود.
دعا می تواند به هر زبانی باشد و شما میتوانید با هر زبانی که صحبت می کنید و هرجایی که هستید ، با خدای مهربان و شنوا ی خود صحبت کنید.
دین اسلام به علم آموزی اهمیت زیادی می دهد.
در دعای زیر از خداوند می خواهیم که علم ما زیاد شود
رب زدنی علما